II. Realizm Nelerdir?
III. Gerçekçilik
IV. Değişik Gerçekçilik Türleri
V. Sanatta Gerçekçilik
VI. Edebiyatta Gerçekçilik
VII. Filmimizde Gerçekçilik
VIII. Müzikte Gerçekçilik
IX. Felsefede Realizm
Çoğu zaman Sorulan Sorular
| Hususiyet | Izahat |
|---|---|
| Teferruat | Gerçekçilik, mevzunun tasvirinde ayrıntıya ve doğruluğa vurgu meydana getiren bir sanat tarzıdır. |
| Gerçekçilik | Realizm, informasyon edinmede edinim ve gözlemin önemini vurgulayan felsefi bir görüştür. |
| Sanatsal | Gerçekçilik, konuların realist tasvirlerini yaratmak için sanat içerikli tekniklerin kullanımına vurgu meydana getiren bir sanat tarzıdır. |
| Kesinlik | Gerçekçilik, mevzunun realist tasvirlerini yaratmak için kararlı tekniklerin kullanımına vurgu meydana getiren bir sanat tarzıdır. |
| Mercek | Gerçekçilik, mevzunun realist betimlemelerini yaratmak için bir merceğin kullanımına vurgu meydana getiren bir sanat tarzıdır. |
II. Realizm Nelerdir?
Gerçekçilik, hem mevzu bununla birlikte teknik açıdan gerçeğin doğru bir halde tasvir edilmesine vurgu meydana getiren bir sanat ve edebiyat akımıdır.
Realist sanatçılar ve yazarlar, gündelik dünyanın ayrıntılarını hem doğru bununla birlikte çağrışımlı bir şekilde yakalayarak, gerçeğe müsait eserler yaratmaya çalışırlar.
Gerçekçilik, 19. yüzyılda, bundan önceki yüzyılın Romantizmine reaksiyon olarak ortaya çıkmıştır.
Duygusal sanatçılar ve yazarlar ülkü, fantastik ve hayal gücüne dayalı olanla ilgileniyorlardı.
Realist sanatçılar ve yazarlar ise gerçekle, sıradanlıkla ve gündelik olanla ilgileniyorlardı.
Dünyayı olduğu şeklinde yansıtan sanat eserleri yaratmak istiyorlardı, olmasını istedikleri şeklinde değil.
Gerçekçilik, fazlaca muhtelif sanat içerikli stilleri ve teknikleri kapsayan geniş bir terimdir.
Sadece realist sanat eserlerinin hepsinin ortak bir amacı vardır: Dünyanın doğru ve gerçeğe müsait bir tasvirini yaratmak.
III. Gerçekçilik
Gerçekçilik, 19. yüzyılda hâkim olan Romantizm'e reaksiyon olarak ortaya çıkan muhtelif sanat içerikli hareketleri tarif etmek için kullanılan bir terimdir.
Realist sanatçılar dünyayı olduğu şeklinde, idealleştirme ya da süsleme olmadan tasvir etmeye çalıştılar. Bayağı insanların günlük yaşamlarını yakalamakla ilgilendiler ve çoğunlukla kentsel ve endüstriyel ortamlardan görüntüler resmettiler.
İlk büyük realist hareket, 1840'larda ortaya çıkan Fransız Realist hareketiydi. Fransız Realist hareketinin kabul edilen adları içinde Gustave Courbet, Honoré Daumier ve Édouard Manet vardı.
Fransız Gerçekçi hareketini, 1870'lerde ortaya çıkan Amerikan Gerçekçi hareketi izledi. Amerikan Gerçekçi hareketinin kabul edilen adları içinde Thomas Eakins, Winslow Homer ve George Bellows vardı.
Gerçekçilik akımının edebiyat, müzik ve beyaz perdede da mühim tesirleri olmuştur.
Edebiyatta Gerçekçi akım, Charles Dickens, Émile Zola ve Leo Tolstoy şeklinde yazarlarla ilişkilendirilmiştir.
Müzikte Gerçekçi akım Giuseppe Verdi, Richard Wagner ve Gustav Mahler şeklinde bestecilerle ilişkilendirilmiştir.
Beyaz perdede Gerçekçi akım DW Griffith, Charlie Chaplin ve Sergei Eisenstein şeklinde yönetmenlerle ilişkilendirilmiştir.
IV. Değişik Gerçekçilik Türleri
Gerçekçiliğin birçok değişik türü vardır ve her birinin kendine has özellikleri vardır. En yaygın gerçekçilik türlerinden bazıları şunlardır:
- Doğacılık: Bu tür gerçekçilik, naturel dünyayı detaylı ve doğru bir halde tasvir etmeye odaklanır.
- Sosyal gerçekçilik: Bu tür gerçekçilik, sıklıkla eleştirel ya da hicivsel bir şekilde, son zamanların sosyal koşullarını tasvir etmeye odaklanır.
- Esrarengiz gerçekçilik: Bu tür gerçekçilik, realist imgeleri fantastik öğelerle birleştirerek rüya benzeri ya da gerçeküstü bir tesir yaratır.
- Hiperrealizm: Bu gerçekçilik türünde nesneler o denli detaylı bir halde tasvir edilir ki, sanki fotoğrafmış şeklinde görünürler.
Her gerçekçilik türünün kendine has kuvvetli ve cılız yönleri vardır. Sözgelişi, doğacılık çoğu zaman naturel dünyayı doğru bir halde tasvir etmiş olduğu için övülür, sadece bazı zamanlar fazlaca kuru ya da klinik olmakla suçlanabilir. Öte taraftan, toplumsal gerçekçilik çoğu zaman sosyal adaletsizliği vurgulama kabiliyeti için övülür, sadece bazı zamanlar fazlaca vaaz verici ya da didaktik olmakla suçlanabilir.
Netice olarak, muayyen bir sanatçı yahut sanat eseri için en iyi gerçekçilik türü, sanatçının hedeflerine ve vizyonuna en müsait olanıdır.
V. Sanatta Gerçekçilik
Gerçekçilik, 19. yüzyılda camianın artan endüstrileşmesine ve kentleşmesine cevap olarak ortaya çıkan bir sanat akımıdır. Realist sanatçılar, etraflarındaki dünyayı idealleştirme ya da romantikleştirme olmadan realist ve nesnel bir halde tasvir etmeye çalıştılar. Çoğu zaman bayağı insanların hayatlarını tasvir etmeye odaklandılar ve çalışmalarının bir çok politik ya da toplumsal bir mesajı vardı.
En meşhur realist sanatçılar içinde Gustave Courbet, Édouard Manet ve Camille Pissarro yer alır.
Gerçekçilik, sanatın gelişimi üstünde derin bir etkiye haiz olmuştur ve tesiri Empresyonizm, Post-Empresyonizm ve Kübizm şeklinde daha sonraki birçok sanat akımında görülebilir.
II. Realizm Nelerdir?
Gerçekçilik, hem mevzu bununla birlikte teknik açısından gerçekliğin doğru tasvirini vurgulayan bir sanat ve edebiyat akımıdır. Realist sanatçılar ve yazarlar, hem doğru bununla birlikte çağrışımlı bir halde günlük dünyanın ayrıntılarını yakalayarak, gerçeğe sadık eserler yaratmaya çalışırlar.
Gerçekçilik, gerçekçilikten fazlaca duygu ve hayal gücüne vurgu meydana getiren Duygusal harekete bir reaksiyon olarak ortaya çıktı. Duygusal sanatçılar ve yazarlar çoğu zaman idealize edilmiş ya da fantastik mevzuları tasvir ederken, gerçekçiler dünyayı olduğu şeklinde tasvir etmeye odaklandılar.
Gerçekçilik, 19. yüzyılda sanat ve edebiyatta mühim bir güç halini aldı ve bugün de müessir bir hareket olmaya devam ediyor. En meşhur realist sanatçılar içinde Gustave Courbet, Édouard Manet ve Claude Monet yer alır. En meşhur realist yazarlar içinde Charles Dickens, Leo Tolstoy ve Émile Zola yer alır.
VII. Filmimizde Gerçekçilik
Beyaz perdede gerçekçilik, 20. yüzyılın başlarında ortaya çıkan ve dünyayı realist ve nesnel bir şekilde yansıtmayı amaçlayan bir akımdır.
Realist gelenekte çalışan film yapımcıları, suni setler, ışıklandırma ve oyunculuk şeklinde Hollywood film yapımcılığının kurallarını reddettiler. Bunun yerine, olası olduğunca gerçeğe yakın filmler yaratmaya çalıştılar.
Realist filmlerin en meşhur örneklerinden bazıları Vittorio De Sica'nın Bisiklet Hırsızları (1948), Roberto Rossellini'nin Roma, Aleni Kent (1945) ve Ken Loach'un DSÖ (1969).
Filmdeki gerçekçilik, beyaz perdenin gelişimi üstünde derin bir etkiye haiz olmuştur. Belgesel isminde yeni bir film türünün yaratılmasına yol açmış ve ek olarak birçok ana akım film yapımcısının çalışmalarını etkilemiştir.
Gerçekçilik bugün hâlâ beyaz perdede mühim bir güçtür ve film yapımcıları tarafınca insan durumunu realist ve doğru bir halde incelemek için kullanılmaya devam etmektedir.
VIII. Müzikte Gerçekçilik
Müzikte gerçekçilik, 19. yüzyılın sonlarında Romantizmin algılanan yapaylığına reaksiyon olarak ortaya çıkan bir harekettir. Claude Debussy, Maurice Ravel ve Igor Stravinsky şeklinde besteciler, reel dünyanın seslerine daha sadık müzik yaratmaya çalıştılar ve bu hedefe ulaşmak için çoğunlukla sıra dışı armoniler ve ritimler kullandılar.
Müzikteki gerçekçilik, 19. yüzyılda baskın bir hareket olan Romantizm ile çoğunlukla karşılaştırılır. Franz Liszt, Richard Wagner ve Pyotr Ilyich Tchaikovsky şeklinde duygusal besteciler, anlatım edici ve romantik müzik yaratmakla ilgilendiler ve bu hedefe ulaşmak için çoğu zaman varlıklı orkestrasyon ve acıklı melodiler kullandılar.
Romantizm ve realizm çoğunlukla zıt hareketler olarak görülse de, eserlerinde her iki stilin unsurlarını birleştiren birtakım besteciler vardır. Sözgelişi Gustav Mahler, çoğunlukla bir gerçekçi olarak önde gelen Barok besteci JS Bach'ın müziğinden de etkilenen bir Duygusal besteciydi.
Günümüzde gerçekçilik, modern müzikte hala mühim bir güçtür. John Adams, Philip Glass ve Steve Reich şeklinde besteciler, reel dünyada kök salmış müzik eserleri yaratmış ve bu hedefe ulaşmak için muhtelif teknikler kullanmışlardır.
Felsefi gerçekçilik, dış dünyanın zihnimizden bağımsız olarak var olduğu görüşüdür. Bu, dış dünyanın zihne bağımlı bulunduğunu korumak için çaba sarfeden idealizmin tam tersidir.
Felsefi gerçekçiliğin, antik Yunan filozofları Platon ve Aristoteles'e kadar uzanan uzun bir geçmişi vardır. Platon, algıladığımız dünyanın, Formlar aleminde mevcud reel gerçekliğin yalnızca bir gölgesi bulunduğunu savundu. Öte taraftan Aristoteles, algıladığımız dünyanın reel bulunduğunu, sadece muhteşem olmadığını savundu.
Çağıl felsefede gerçekçilik, Thomas Hobbes, John Locke ve David Hume şeklinde filozoflar tarafınca savunulmuştur. Hobbes, dünyanın zihnimizden bağımsız olarak mevcud maddi nesnelerden oluştuğunu savunmuştur. Locke, dünyayı yalnızca duyularımız vesilesiyle bilebileceğimizi, sadece algıladığımız dünyanın reel bulunduğunu savunmuştur. Hume, dünya ile alakalı kendi deneyimimizin ötesinde hiç bir şey bilemeyeceğimizi, sadece deneyimlediğimiz dünyanın reel bulunduğunu savunmuştur.
Felsefi gerçekçilik George Berkeley, Immanuel Kant ve Friedrich Nietzsche şeklinde filozoflar tarafınca sorgulanmıştır. Berkeley, dış dünyanın zihnimizdeki bir düşünce koleksiyonundan başka bir şey olmadığını savunmuştur. Kant, dünyayı yalnızca bizlere görünmüş olduğu şeklinde bilebileceğimizi, kendi içerisinde olduğu şeklinde bilemeyeceğimizi savunmuştur. Nietzsche, dünyanın anlam ifade etmeyen bir kaos bulunduğunu ve nesnel gerçeklik diye bir şeyin olmadığını savunmuştur.
Gerçekçilik ve idealizm arasındaki münakaşa felsefedeki en eski ve en mühim tartışmalardan biridir. Bu tartışmayı çözmenin basit bir yolu yoktur ve filozoflar gerçekliğin doğası hikayesinde düşünce ayrılığına düşmeye devam etmektedir.
S: Gerçekçilik nelerdir?
A: Realizm, 19. yüzyılda Avrupa'da ortaya çıkan bir sanat akımıdır. Reel dünyayı detaylı ve doğru bir halde tasvir etmeye odaklanmasıyla karakterize edilir.
S: Gerçekçiliğin değişik türleri nedir?
A: Gerçekçiliğin birçok değişik türü vardır, sadece en yaygın olanlarından bazıları şunlardır:
- Sosyal gerçekçilik: Bu tür gerçekçilik, işçi sınıfının sosyal koşullarını tasvir etmeye odaklanır.
- Doğacılık: Bu tür gerçekçilik, naturel dünyayı detaylı ve doğru bir halde tasvir etmeye odaklanır.
- Esrarengiz gerçekçilik: Bu gerçekçilik türü realist imgeleri fantastik öğelerle birleştirir.
S: Sanatçıların realist sanat eserleri yaratmak için kullandıkları teknikler nedir?
A: Sanatçıların realist sanat eserleri yaratmak için kullandıkları pek fazlaca değişik teknik vardır, sadece en yaygın olanlardan bazıları şunlardır:
- Deney: Sanatçılar, ayrıntıları doğru bir halde yakalayabilmek için reel dünyayı gözlemlemeye çoğunlukla fazlaca süre harcarlar.
- Çizim: Sanatçılar, kompozisyonlarının ön taslaklarını kurmak için çoğunlukla çizim kullanırlar.
- Fotoğraf: Sanatçılar, sanat eserlerine renk ve ayrıntılar eklemek için fotoğraf kullanırlar.
0 Yorum